Week 9 in Gambia

Lieve allemaal,

Op de helft alweer… Mag nu nog negen weken! (A). Stiekem stage wel een beetje aan het aftellen.. Het bevalt verder prima maar motivatie zakt regelmatig weg wanneer alles wat je doet op lange termijn vrij weinig nut heeft. Maar daarentegen wordt hopelijk het tweede gedeelte van mijn avontuur net zo geweldig als het eerste gedeelte! Van alles mee gemaakt maar dit wordt een ervaring die ze me nooit meer af gaan nemen!! Daarnaast zou ik het liefste de volgende helft van mijn avontuur hier, zwart willen zijn.. en neeee begrijp me niet verkeerd.. ik wil niet ruilen van huidskleur (cappuccino is voldoende!), maar ik zou wel eens willen weten hoe deze ik dit anders zou ervaren als ik niet compleet anders ben/blijf als al die zwarte mensen hier.

Maandag met Hawa, Mr Daboe en Maxime bij alle kinderen van de thuisbezoeken langs geweest. Dit omdat Maxime voor de laatste keer mee kon gaan. Gelukkig ook nog twee andere kinderen van het Bendula project thuis bezocht zodat ik weer wat verder kon met mijn opdracht. Daarnaast ook meerdere epileptische aanvallen van een kindje mee gemaakt. Blijft toch indrukwekkend om te zien hoe zo’n aanval dan het lichaam van zo’n meisje overneemt. Erg zielig ook wel.
’s middags een vergadering gehad met de mensen die betrokken zijn bij het Bendula project. Dit om een situatie van een jongen te bespreken. De situatie is volgens onze kaders kritiek en wanneer dit in Nederland zo zou zijn, zou deze jongen niet meer thuis mogen wonen. Hier in Gambia werkt dat toch net iets anders. Toch apart dat ik mijn eigen kaders dus eveneens aanpas aan de manier hoe het hier werkt. Soms leg je je er maar bij neer dat het hier allemaal wat anders werkt dan in Nederland en soms ga je er alles aan doen om duidelijk te maken wat jij bedoeld en wat in Nederland normaal is. ’s Avonds hebben we bij de compound gegeten want het zusje en de moeder van Ilse zijn gearriveerd in Gambia voor 1,5 week.

Dinsdag weer begonnen met stage bij Tanka Tanka. Even dipje gehad, twee dagen deze week. Dit omdat er weer nieuwe studenten werkzaam zijn bij Tanka Tanka voor de komende twee weken. Kreeg dus niet echt mijn draai gevonden. Ook hoorde ik dat Marilyn stopte met haar werk bij Tanka Tanka, dit is de zweedse vrouw waarmee ik veel samenwerkte. Na stage op dinsdag ben ik even twee lodges gaan bezoeken waar ik eventueel met Brian kan gaan slapen, maar heb toch voor die ene gekozen waar ik met mam ben wezen kijken. S avonds zijn we met “alle” mensen van Go For Africa uiteten geweest bij Freddy’s.

Verder op stage weer van alles nieuws mee gedaan: met de dokter mee gekeken, vergadering tussen collega’s bijgewoond, gesprek met moeder van patiënt en arts bijgewoond, eerste groepstherapie meegekregen en buitenspel activiteiten gedaan.

Ook nog wel boeiend om te benoemen is dat we met alle meiden van de compound een gesprek hebben gehad met Alhagie. Dit gesprek ging voornamelijk over geld. Het is namelijk zo dat mensen op straat, collega’s en patiënten op stage en mensen in de taxi etc. Voortdurend blijven vragen om geld. Het beeld dat Gambianen van blanke mensen hebben is dat ze veel geld hebben. Dit beeld kunnen wij ook niet gaan veranderen. Doordat er regelmatig blanke mensen projecten hier sponsoren, wordt dit beeld voor hun ook wederom versterkt. Alhagie heeft ons als tip gegeven dat we dit moeten proberen los te laten en zeker niet persoonlijk moeten oppakken. Hij zegt zelf ook dat hij weet dat studenten in Nederland ook moeite genoeg moeten doen om hun leven op te bouwen en dat het echt niet allemaal vanzelf gaat. Fijn dat er wel een Gambiaan begrijpt hoe het daadwerkelijk zit.
Woensdagavond nog een afscheidsbuffet gehad met de bijna laatste mensen van Go For Africa, met natuurlijk weer een djembé- en dansoptreden. Nu is echt bijna iedereen weg.. Alleen Roy, Cas, Coen, Kevin, Erik, Jens en Jan zijn van Go For Africa nog hier voor paar dagen. Roy en Cas hebben vanaf donderdagavond dan ook bij ons geslapen omdat ze anders heel zielig en alleen bij Franco zouden zitten. Vrijdag wederom bij Franco gegeten en met de laatste mensen en ’s avonds op stap geweest.

Zaterdagmiddag op het strand onze tijd uitgezeten ;)! Kan erger natuurlijk haha! Daarna mee de laatste jongens weggebracht. Alleen Cas is nog hier gebleven tot maandagavond. Had ik wel geluk mee want de meiden wilde niet meer mee op stap op zaterdagavond. Erg leuk geweest totdat we terugliepen vanuit de kroeg en aangereden werden door een zatte bestuurder. Cas en ik vielen beide op de grond en voor mijn gevoel stond ik meteen op maar ben blijkbaar toch even weg geweest (mijn hoofd wel aan het asfalt gestoten). Vooral de schrik was ’s nachts het probleem. De dag daarna waren vooral schaafwonden, spierpijn, blauwe plekken en pijn aan mijn voet het resultaat. Waarschijnlijk geen blijvende schade bij mij.. Bij Cas misschien toch wel iets overgehouden aan z’n hand, maarja doen ze in het ziekenhuis toch vrij weinig aan. Zondag dus maar zo rustig mogelijk aan gedaan en wederom aan het strand gegaan. ’s Avonds Franco uiteten genomen met de dames en Cas om hem te bedanken voor de afgelopen periode.

Maandag heb ik wederom rustig aan moeten doen. Lopend naar alle thuisbezoeken gaan was in ieder geval geen optie. Het scheelt dat iedereen verder een vrije dag had in verband met dag van de arbeid. ’s Middags even de rommelmarkt bezocht op het plein bij Senegambia en verhaal gaan halen bij Aquarius over wat er precies gebeurt is op zaterdagnacht want door de schock, kan ik niet het gehele verhaal afmaken.