Week 10 in Gambia

Lieve allemaal,

Ook week tien is alweer voorbij… Raar idee dat ik gewoon al over de helft ben.

Maandagavond flink voor de gek gehouden door Naomi, Cas en Daphne. Hadden een “leuke” groepsapp voor mij (zonder mij) aangemaakt genaamd: Waggel voor de gek houden. Ze noemde me namelijk waggel omdat ik niet meer normaal kon lopen na het ongeluk. Ze hadden namelijk geregeld dat we uiteten gingen, zonder dat ik ergens iets vanaf wist. Dus ben een soort van boos geworden op Kaddy omdat ze zogenaamd niet genoeg gekookt had voor ons. Dit alleen omdat Cas voor ons het etentje wilde betalen maar wist dat ik anders toch te eigenwijs zou zijn om het aan te nemen…

Dinsdag op stage wederom even een dipje gehad, gelukkig duurt dit dan maar even en krijg ik ergens toch wel weer motivatie gevonden om met goede moed door te gaan. Zonder de Europeanen een beetje het gevoel dat ik er alleen voor sta, mis een beetje een maatje een om mee samen te werken! Dinsdagmiddag met Alhagie Bah op pad gegaan om de rolstoel van Jariatou op te halen en deze weg te brengen om te laten maken. ’s Avonds lekker meiden filmavondje gedaan (Mama Mia gekeken).

Woensdag ben ik vanuit stage meegegaan naar het ziekenhuis in Banjul. Dit omdat ik graag wilde zien hoe het ziekenhuis in Banjul eruit zou zien. Het meest verbazingwekkend is dat hoe ernstig of kritiek je toestand ook is, iedereen komt bij de zelfde aanmeldpost binnen en dient eigenlijk om zijn of haar beurt te wachten. Aan het eind van de dag eigenlijk niet meer in staat om te lopen met mijn pootje, maar goed de rolstoel van Jariatou was klaar dus ben deze toch maar even op gaan halen met Alhagie Bah en Daphne. Absoluut geen spijt van gehad want die lach op haar gezicht maakte alles goed!!! ’s Avonds voor de allerlaatste keer bij Franco gegeten, natuurlijk lasagne en hij heeft eveneens gezorgd voor het beloofde chocolade ijs. 

Donderdag heb ik een rondleiding gedaan bij Tanka Tanka voor Pien, Daphne, Cas en Lieke. Toch altijd fijn als mensen weten waarover je het de volgende keer hebt als je over je stage praat (geld dan voornamelijk voor Daphne en Pien!). Daarna zijn Pien, Daphne en ik afgezet bij Senegambia en zijn we opzoek gegaan naar internet.

!!!! Belangrijk om even tussendoor te benoemen dat ik erg blij ben met zo’n leuke meiden om mij heen hier! Dit maakt alles leuker, gemakkelijker en nog onvergetelijker dan dat deze ervaring nu al is !!!!

Vrijdag wilde ik eigenlijk extra vroeg beginnen om een vrouw zover te krijgen dat ze ging douche.. maar het zou natuurlijk geen Gambia zijn als.. wanneer je een planning hebt om vroeg te komen, alles tegen zit met taxi’s en bustaxi’s. Maar het was een andere collega al gelukt om haar zover te krijgen om te gaan douche.. Verder was het denk ik nationale slijmdag ofzo.. Zoveel cliënten moesten even zeggen hoe leuk ze me vonden, hoeveel ze van me hielden en konden niet van mij afblijven.. Werd er echt HELEMAAL gek van! Ben dus even bij de collega’s van de activiteitenbegeleiding gaan zitten want merkte dat ik niet professioneel meer reageerde. ’s Middags weer groepstherapie gedaan met tien patiënten. Erg goed dat ze dit nu wederom doen op vrijdagochtend/middag! Hopelijk blijven ze dit volhouden. Patiënten voelen zich namelijk tijdens deze therapie gehoord en er is een gevoel van samenzijn.
Vrijdagmiddag aan school gewerkt en met Hawa twee huisbezoeken gedaan voor het Bendula project zodat ik verder kon met mijn verslag.

’s avonds Franco naar het vliegveld gebracht met Alhagie. We waren er om tien uur en hij vloog om elf.. dus moest €50 extra betalen.. Je zou zeggen dat ze hier leren van zo’n dingen, maar nee! Totaal niet.. Wij weten dus al zeker dat we twee uur eerder vliegen (zogenaamd) dan dat we daadwerkelijk vliegen als Alhagie ons weg moet brengen.

Dit weekend zijn we niet op stap gegaan! Was even wennen en afkicken en denk dat de kroeg eigenaar ons zeker gemist heeft.. maar ik denk dat het voor mijn voetje wel goed is geweest dat ik niet ’s avonds ook nog een paar uur erop stond.


Zaterdag zijn we vroeg opgestaan om naar Senegal te gaan. Zagen het busje dat ik geregeld had toen we buiten kwamen en waren allemaal meteen razend enthousiast. Is hier namelijk niet altijd gebruikelijk dat een busje er naar wens uit ziet haha! Totdat we de vismarkt van Tanji bereikte en het busje uitviel. Hebben ‘m dus moeten duwen, waarna hij het weer deed. Helaas maar voor korte duur want voor Brikama viel die wederom meerdere keren uit. Lamin (onze reisleider) besloot om toch maar een ander busje te laten komen omdat hij niet met dit busje stil wilde staan in Senegal. Maar het duurde natuurlijk weer eeuwig voordat er een nieuw busje kwam.
Eenmaal het nieuwe busje gearriveerd konden we (Daphne, Pien, Naomi, Ilse, Sekou, Lamin, Chauffeur, andere nieuwe “gids” en ik) opnieuw de trip voortzetten. Eenmaal de grens van Senegal bereikt waren er opnieuw problemen. Dit met de auto maar ook met de stempel die ze bij de grens van Gambia in ons paspoort hadden gezet. Dit was namelijk een stempel dat je Gambia mocht verlaten ofzo.. maar zij niets over dat je Senegal weer in mocht.. Heel raar allemaal natuurlijk maar na een poos, was het gelukt! Uiteindelijk zijn we 13.15uur de grens overgegaan. We zijn doorgereisd naar Kafountine om de compound van Sekou te bezoeken. (Even voor duidelijkheid: Sekou is de kok die werkzaam was bij Franco op de compound, hij reisde mee omdat hij graag terug naar huis ging). Later zijn we naar zee gegaan om even af te koelen! Twee van de meiden zijn even de vismarkt in Senegal gaan bezoeken maar ik heb besloten om niet met mijn voetje over het strand te gaan lopen, ging deze dag al niet erg goed met m’n voet.
Later naar Bantagoro ofzo gegaan. Dit zijn zes enorme bomen bij elkaar die lijken op één boom. Je kom zelfs in de boom omhoog lopen.

Later op de terugweg de grens over en in totaal (zoals al gezien op facebook) drie stempels gekregen voor in het paspoort en na enig overleg ook 30 dagen verlening van mijn visum. Dit wil zeggen dat ik deze dus nog meer één keer hoef te verlengen voordat ik terug naar Nederland ga. Komt perfect uit! ’s Avonds met de meiden uiteten geweest, voor het eerst shoarma durven bestellen! Smaakte zeker niet verkeerd, maar toch ook niet zoals we in Nederland bij Amon gewend zijn!

Ojaa en we hebben voortaan onze eigen koelkast op de slaapkamer zodat we daar onze eigen spulletjes in kunnen bewaren. En we gaan vanaf deze week voortaan veel zelf koken omdat dit toch wel erg veel geld scheelt.

Zondagochtend zijn we wederom vroeg opgestaan maar nu om naar de kerk te gaan. Ben weer voor het heel jaar genezen. Na drie kwartier vielen Naomi en mijn ogen dicht en hebben we maar besloten om bij een restaurantje te gaan duizenden. Toch wel leuk om keer te zien hoe een kerkdienst eruit ziet, maar niets voor mij. Kerk is namelijk daar geen kerk zoals wij het kennen maar meer een lokaaltje, daarnaast is er een band die muziek speelt. Later zouden we kookworkshop hebben maar dat is niet doorgegaan. Daarom zijn we bij het restaurant gaan eten waar de doven vrouwen werken. ’s Middags in het zonnetje gechillt, aan workshop gewerkt die we willen gaan geven aan de meiden van Tanji rondom het vrouwelijk lichaam (vrouwen gaan hier naar het ziekenhuis als ze ongesteld worden omdat ze geen idee hebben wat er gebeurt) en ik heb samen met Ilse, Mustaffa bezocht (gehandicapte jongen van het Bendula project).

Maandag met Hawa mee op huisbezoek gegaan en aan mijn project van Bendula gewerkt. ’s Avonds nasi gemaakt en daarna met Naomi en Jan.. Cas en Lieke naar het vliegveld gebracht.